Author Archives: pitsiloti-Tzoutzi Mantzourani

Πηγή: ΜEMORY, Poetry by Tzoutzi Mantzourani

Που να το φανταστώ; Πόσο ακόμα να πονέσω; Πέτρωσαν τα αισθήματα μέσα μου. Λες, και δεν το περίμενα… Μα, το ήξερα! Απ’ την αρχή το ήξερα! Από το πρώτο άγγιγμα! Και όλα τα υπόλοιπα έγιναν απο μόνα τους, αυτόματα… Και … Continue reading →

Δεν ξέρω αν με θες, σου το λέω με ειλικρίνεια, η μισή είμαι “χαλασμένη” η άλλη μισή, “αχρησιμοποίητη”… Δεν ξέρω αν σε θέλω, η μισή, σ’αγαπάω η άλλη μισή, πάνω ψηλά, στο ταβάνι είμαι και πετάω… Δεν ξέρω αν με … Continue reading →

Μετά το παραμύθι Δε ζήσανε αυτοί καλά μετά το παραμύθι Και το σπίτι τους ζεστό και τα παιδιά τους καλοντυμένα και το ψυγείο τους γεμάτο και από κάτω γείτονες χωρίς ανησυχίες Δεν ζήσανε αυτοί καλά μ… Πηγή: Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, Μετά … Continue reading →

Ξερό κορμί, χορταριασμένο, παρατημένο στα στοιχειά του αέρα και της φωτιάς, Να βρέχει και να μην ποτίζεται, Να καίει και να μην καίγεται…. Λιγνό κορμί, ασκητικό, στης μοίρας το χτυπήματα συνηθισμένο. Ισια κρατάει το κεφάλι κοιτώντας πάντα μπρος αυτός ο … Continue reading →

Θέλω να ξεράσω τη ζωή μου σε ενα εμετό. Μα το κορμί δεν με βοηθά, Το στομάχι δεν έχει τίποτα πιά… Μόνο χολή έχει μείνει. Κι’αυτή μ’έχει ποτίσει. Δεμένη με την ίδια χειροπέδα με την ζωή… Ακόμα ξημερώνω την κάθε … Continue reading →

  ‘Εσταξε πάνω στο σκούρο μετάξι και άφησε ενα μικρό στρογγυλό λεκέ… Ενα δάκρυ που κύλησε ξεφεύγοντας απο την λίμνη των μεγάλων κουρασμένων ματιών. Ύστερα έσταξε κι’άλλο ένα, και μετά και άλλο… Δεν είχε νόημα πιά, να σταματήσει να κλαίει. … Continue reading →