Author Archives: pitsiloti-Tzoutzi Mantzourani

Λένε… Ο Θάνατος είναι Δικαίωση και Τιμωρία μαζί. έτσι λένε. μόνο που, κανείς δεν εξηγεί ποιός Δικαιώνεται και ποιός Τιμωρείται. Έλα και πες μου τώρα, ρε μπαγάσα τι να την κάνω εγώ την Τιμωρία σου που πέθανες, και τι σκατά … Continue reading →

Εγώ εδώ, συνεχίζω να σπάω πέτρες. Έρχεται μετά ο Σίσυφος και διαλέγει την μεγαλύτερη. Την φορτώνεται στις πλάτες του και αρχίζει να ανεβαίνει. Μου έλεγε τις προάλλες, οτι, ακούει τον κασμά μου όση ώρα ανεβαίνει την ανηφόρα του. Και μετά … Continue reading →

Πηγή: ΜEMORY, Poetry by Tzoutzi Mantzourani

Που να το φανταστώ; Πόσο ακόμα να πονέσω; Πέτρωσαν τα αισθήματα μέσα μου. Λες, και δεν το περίμενα… Μα, το ήξερα! Απ’ την αρχή το ήξερα! Από το πρώτο άγγιγμα! Και όλα τα υπόλοιπα έγιναν απο μόνα τους, αυτόματα… Και … Continue reading →

Δεν ξέρω αν με θες, σου το λέω με ειλικρίνεια, η μισή είμαι “χαλασμένη” η άλλη μισή, “αχρησιμοποίητη”… Δεν ξέρω αν σε θέλω, η μισή, σ’αγαπάω η άλλη μισή, πάνω ψηλά, στο ταβάνι είμαι και πετάω… Δεν ξέρω αν με … Continue reading →

Μετά το παραμύθι Δε ζήσανε αυτοί καλά μετά το παραμύθι Και το σπίτι τους ζεστό και τα παιδιά τους καλοντυμένα και το ψυγείο τους γεμάτο και από κάτω γείτονες χωρίς ανησυχίες Δεν ζήσανε αυτοί καλά μ… Πηγή: Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, Μετά … Continue reading →

Ξερό κορμί, χορταριασμένο, παρατημένο στα στοιχειά του αέρα και της φωτιάς, Να βρέχει και να μην ποτίζεται, Να καίει και να μην καίγεται…. Λιγνό κορμί, ασκητικό, στης μοίρας το χτυπήματα συνηθισμένο. Ισια κρατάει το κεφάλι κοιτώντας πάντα μπρος αυτός ο … Continue reading →