Την ευγένεια των χεριών σου
λάτρεψα.
Τα μακριά δάκτυλα
τόσο ευγενικά και λεπτά.
Την απαλότητά τους ονειρεύτηκα.
Να μου χαϊδεύουν το κεφάλι.
Να μου περνούν τον πόνο.
Την ευγένεια της ματιάς σου
λάτρεψα.
Το μελί τους χρώμα, να κυλά σαν βάλσαμο
πάνω στο κορμί μου.
Την ευγένεια τών ματιών σου
ονειρεύτηκα.
Να με κοιτούν ίσια μέσα
στα δικά μου μάτια.
Την ευγένεια των χειλιών σου
λάτρεψα.
Το βαθύ κόκκινο χρώμα τους
σαν τριαντάφυλλο.
Να μου φιλά το μέτωπο
και να διώχνει τους εφιάλτες.
Την ευγένεια τών χειλιών σου
ονειρεύτηκα.
Να με φιλούν, αργά, απαλά, με πάθος.
Και όταν μου τ’αρνήθηκες Ιωάννη,
Ζήτησα το κεφάλι σου, δικό μου.
σ’ αντάλλαγμα,
για ενα φτηνό χορό.
Και φίλησα τα χείλη σου,
χαϊδεψα το μάτια τα κλειστά,
άγγιξα τα χέρια τα νεκρά,
και ξεπλένω από τότε,
το αίμα σου,
με τα δάκρυά μου…
My Blog 